Λυδία Κρητσωτάκη

Ανάμεσα στις στάσεις Σε μια βόλτα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, σε χώρα του εξωτερικού, απολαμβάνοντας την πραγματικότητα που έζησα εκείνες τι μέρες, άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και να κάνω υποθέσεις για το που πηγαίνει, από που έρχεται. Σκοπός μου να δημιουργήσω ένα παιχνίδι στο μυαλό μο…

Ρίσκο, μπλόφα, απατεωνιές, χρήματα, απληστία· η τέχνη της εξαπάτησης. Ένα παιχνίδι χαρτοπαιξίας, ένα απομακρυσμένο πανδοχείο στη Ρωσία, η εμμονή της νίκης και η μαγεία της απάτης οδήγησαν 7 ανθρώπους στη σκηνή για ένα παιχνίδι μεταξύ τους, αλλά και με το κοινό. Οι «Παίχτες» του Ν.Β. Γκόγκολ, σε σκη…

Στη συνέχεια της συζήτησης μας, μεταφερόμαστε ξανά μέσα σε εκείνο το δωμάτιο. Μέσα σε ένα δωμάτιο με πολύ μεγάλη ανάγκη να πάρει ο ένας κάτι που έχει ο άλλος. Ο Βασίλης και ο Ηλίας μοιάζουν να έχουν βάλει στόχο να μας κάνουν να κρεμαστούμε από τα χείλη τους. Και το καταφέρνουν περίφημα. 6. Η παράστ…

Παρατηρώ γύρω μου∙ ρόδες που γυρνάνε διαρκώς πάνω στην γκρίζα άσφαλτο, για να μας θυμίζουν την αέναη “διαδρομή” του χρόνου. Κόσμος που πηγαινοέρχεται -ποιος ξέρει για πού και πόσες φορές έχει κάνει αυτή τη διαδρομή. Λεωφορεία, με χαραγμένη πάντα την πορεία τους, περνούν τα ίδια φανάρια, τις ίδιες…

Μια παράσταση που προβληματίζει τον θεατή, τον κάνει να αναθεωρήσει και να σκεφτεί: γιατί; Η Νατάσα, η Λίλα και η Αγγελική «χρωματίζουν» τη συζήτηση ενσαρκώνοντας έναν ξεχωριστό ρόλο η καθεμιά. Κοινός τους παρονομαστής το ότι είναι γυναίκες. Σε συνέχεια της προηγούμενης συζήτησης* και εμβαθύνοντας…

Έξι γυναίκες. Μια σκηνή. Ένα άδειο θέατρο. Λίγες ώρες πριν ανοίξει η αυλαία της παράστασης «Βίλα (ο δρόμος που δεν πήραν)» του Guillermo Calderón, σε σκηνοθεσία της Λητούς Τριανταφυλλίδου. Μια παράσταση που αναφέρεται στη συλλογική συνείδηση, τη γυναικεία φύση, το τραύμα, την ανθρώπινη ιστορία και…