Η παιδεία δεν είναι λύση σε έκθεση δημοτικού

Είχα διαβάσει, στην πρώτη καραντίνα του 2020, πως όποιος βγει από αυτή χωρίς να έχει αποκτήσει κάτι καινούργιο, είτε ως χόμπι είτε ως γνώση, τότε όλα τα «δεν προλαβαίνω» που είχε πει μέχρι τότε δεν ήταν αιτίες αλλά δικαιολογίες. Δεν ήταν πολυάσχολος, αλλά τεμπέλης. Μου έχει μείνει αυτό.

Θυμάμαι, όταν τελικά βγήκαμε από εκείνη την καραντίνα, έπρεπε να πείσουμε κάποιους ανθρώπους για τα αυτονόητα. Όχι υποκειμενικά αυτονόητα, αλλά για την ίδια την πραγματικότητα. Αρχικά να προσπαθήσουμε να τους πείσουμε ότι υπάρχει ένας ιός που σκοτώνει ανθρώπους και δεν είναι ηθοποιοί σε όλο τον κόσμο ούτε η νέα τάξη πραγμάτων που θέλει να μας επιβάλλει μια πανδημία. Έπειτα, να τους εξηγήσουμε πως πρέπει να φοράμε μάσκα για να προστατεύουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους ανθρώπους που ερχόμαστε σε επαφή και πως η μουσική υπάρχει κάποιος λόγος που κλείνει, αποδεδειγμένα. Όσο για το εμβόλιο; Το πόσες έρευνες έγιναν στο Google ίσως να ισοδυναμούν και με τους «επιστήμονες του διαδικτύου» που αποκτήσαμε σαν ανθρωπότητα.

Ακόμη και στην πολιτική, που εκεί χρειάζεται μια εμπειρία και αρκετές γνώσεις για να μπορείς να αντιληφθείς, όμως μόνο κριτική ικανότητα για να μπορείς να κρίνεις, αποτυγχάναμε κάθε φορά που ένας παγκόσμιος οργανισμός μας έδινε συγχαρητήρια, οι αριθμοί αποδείκνυαν τα πεπραγμένα ενός λαού, όμως εμείς πέφταμε θύματα της «πανδημίας των fake news» αλλά και επιτήδειων πολιτικάντιδων που παρουσίαζαν ένα μέρος της αλήθειας ερμηνεύοντας το σύμφωνα με τη δίκη τους βολή.

Τον τελευταίο καιρό συμβαίνει το ίδιο και με την εισβολή ενός απολυτάρχη σε μια αυτόνομη χώρα. Ψάχνουμε δικαιολογίες του τύπου «τη σκότωσα γιατί την αγαπούσα», «ναι αλλά κι αυτή τον προκάλεσε, φορούσε μίνι» για να μειώσουμε το προφανές, την πραγματικότητα. Δεν υπάρχει γυναικοκτονία, δολοφονία, πόλεμος όπου αυτός που σκοτώνει να έχει, σε σχέση με κάποιον άλλον που κάνει το ίδιο έγκλημα, λιγότερο ή περισσότερο δίκιο.

Και την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά με τους ανθρώπους που δεν μπορούν να μεταβολήσουν την πραγματικότητα, υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν πως η παιδεία είναι λύση που μπορεί να γράψει ένα παιδάκι δημοτικού σε έκθεση του κι όχι η ρίζα του προβλήματος. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουν πως μέσα από την παιδεία αλλάζει ο κόσμος, γιατί αυτή είναι το θεμέλιο των δημοκρατικών μας κοινωνιών. Άνθρωποι που αναρωτιόταν «πού θα μας χρησιμεύσει η βιολογία;» είναι αυτοί που τώρα στέκονται εμπόδιο στην εξάλειψη μιας πανδημίας. Εκείνοι οι «τι με νοιάζει εμένα η ιστορία;» είναι όσοι μπορούν να δικαιολογούν πολέμους. Όσο για τους «εγώ δεν γράφω εκθέσεις, φιλόλογος θα γίνω;» είναι εκείνοι που στερούνται κριτικής ικανότητας για να μπορούν να ξεχωρίζουν ποιος τους λέει αλήθεια και ποιος τους εκμεταλλεύεται.

Όσο η παιδεία συνεχίζει να μην αποτελεί προτεραιότητα, τότε οι δικαιολογίες και οι τεμπέληδες θα εξελίσσονται, οι επιστήμονες του διαδικτύου θα έχουν μεγαλύτερη επιρροή και τα clickbait sites θα αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία. Θα είμαστε καταδικασμένοι σε μια δημοκρατία όμηρο των ανθρώπων που πιστεύουν πως η παιδεία αποτελεί μονάχα λύση που θα σκεφτόταν παιδάκια σε έκθεση δημοτικού.

Συντάκτης: Αθανάσιος Τατάρογλου #inviTED