Είμαστε γατιά του Schrödinger με απεριόριστες δυνατότητες

Φυσικός δεν είμαι, και δη κβαντοφυσικός, αλλά έχω μια συμπάθεια προς τα γατιά και μια αγάπη προς τη γάτα του Σρέντινγκερ, ειδικά γι’αυτά που μεταφορικά αντιπροσωπεύει.

Η γάτα του Σρέντινγκερ είναι ένα νοητικό πείραμα που χαρακτηρίζεται και ως παράδοξο. Επινοήθηκε από τον Αυστριακό φυσικό Έρβιν Σρέντινγκερ (Erwin Schrödinger) το 1935. Αναπαριστά αυτό που είδε ως το πρόβλημα στην ερμηνεία της Κοπεγχάγης για την κβαντομηχανική στην εφαρμογή της στην καθημερινότητα.

Στη συνθήκη πρωταγωνιστεί μια γάτα, η οποία μπορεί να είναι ταυτόχρονα ζωντανή και νεκρή, με την κατάστασή της να συνδέεται με προηγούμενο τυχαίο γεγονός. Το νοητικό πείραμα συναντάται συνήθως σε θεωρητικές συζητήσεις για τις ερμηνείες της κβαντομηχανικής.

Θα μου πεις τώρα τι μας λες, νέο μπελά βάλαμε στο κεφάλι μας;

Κι όμως, αν το δούμε λίγο πιο σφαιρικά το γατί αυτό, που βρίσκεται στο κουτί, μας αντιπροσωπεύει όλ@ μας.

Γιατί μπορεί να βρίσκεται στο κουτί, αλλά δεν ξέρουμε αν ζει ή όχι, σε τι κατάσταση βρίσκεται. Η μοίρα της γάτας, φαινομενικά κρέμεται από ένα γεγονός το οποίο μπορεί να συμβεί από μόνο του, μπορεί όμως και όχι. Συγχρόνως, αν το δούμε από πρακτικής απόψεως, η μοίρα της κρέμεται κι από το τι θα κάνει κι η ιδια. Θα βγει από το κουτί, θα πειράξει κάποιο μηχανισμό όσο είναι κρυμμένη και μακριά από τα μάτια των ερευνητών;

Υπάρχουν υπερβολικά πολλές εναλλακτικές, όπως επίσης και άλλες τόσες πιθανότητες να συμβεί η κάθε μία από αυτές.

Μου αρέσει λοιπόν τόσο αυτή η θεωρία, γιατί δείχνει ότι όλοι μας έχουμε απεριόριστες πιθανότητες για το οτιδήποτε…

Κάτι το οποίο είτε θα οδηγήσει κάποι@ σε υπαρξιακές κρίσεις, επειδή τα πάντα μπορούν να συμβούν, είτε θα βγάλει κάποι@ από υπαρξιακές κρίσεις επειδή και πάλι τα πάντα μπορούν να συμβούν και τεχνικά, αν υποστηρίζεις και τη θεωρία των παράλληλων συμπάντων, ήδη συμβαίνουν/συνέβησαν /θα συμβουν.

Το κάθε άτομο από μας (και μιλάμε για πάνω από επτά δις) έχει άπειρες πιθανότητες να κάνει κυριολεκτικά τα πάντα σ’αυτή τη ζωή. Όλα κρίνονται από τις επιλογές μας.

Κάθε μικρή επιλογή, όσο ασήμαντη κι αν φαίνεται, μπορεί να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο για κάτι μεγαλύτερο στο μέλλον, να αποτελέσει το πρώτο βήμα για την εξέλιξή μας.

Όταν βρισκόμαστε μπροστά από επιλογές (δε σου λέω τώρα ποιο αγγούρι να πάρουμε στο σουπερμάρκετ), μεταφερόμαστε κι εμείς σε ένα κουτί, γινόμαστε γατόνια και για μερικές στιγμές, όσο μας πάρει να αποφασίσουμε, θεωρητικά επιλεγουμε τα πάντα κι ανοίγονται παρακλάδια μπροστά μας.

Και ναι μεν, μπορεί να μας οδηγήσουν οι συνθήκες στην τάδε ή στη δείνα επιλογή, αλλά εξαρτάται από εμάς τι θα κάνουμε στο τέλος (με εξαίρεση το αν βρισκόμαστε σε πολύ εξτριμ περιπτώσεις).

Μπορεί άλλοι να μας έβαλαν σε συγκεκριμένες καταστάσεις, να προκάλεσαν συγκυρίες (όπως το ότι έβαλαν τη γάτα στο κουτί σε μία συνθήκη πιθανού θανάτου), αλλά το πώς θα επιλέξουμε αντιδράσουμε είναι στο χέρι μας.

Για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις, δε λέω ότι όλοι πρέπει να έχουμε ολοκληρωτικό έλεγχο στα πάντα και πάντα να κάνουμε τη σωστή επιλογή. Παρόλο που είμαστε γατόνια, δεν μπορούμε να προβλέψουμε μετά βεβαιότητος και το πού θα οδηγήσει η επιλογή που θα κάνουμε.

Ξέρουμε μόνο ότι κάπου θα οδηγήσει.

Γι’αυτό, αν είναι να πάρεις κάτι από αυτό το άρθρο, είναι ότι καλύτερα να κάνεις επιλογές παρά να παραμένεις στην αδράνεια από φόβο μην τυχόν επιλέξεις λάθος.

Κατανοώ ότι υπάρχουν άπειρες επιλογές εκεί έξω και τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα αν το σύμπαν αποφάσιζε για μας, αλλά μετά το κόνσεπτ «Ζωή» δε θα είχε καθόλου πλάκα.

Εξάλλου, αν είναι να συμβούν τα πάντα και παντού, καλύτερα να επιλέξουμε εμείς προς τα πού θέλουμε να κινηθούμε και να κάνουμε τις επιλογές που εμείς θεωρούμε καλύτερες για εμάς, παρά να αφήσουμε το κουβάρι της ζωής (πόσα γατίσια λογοπαίγνια σήμερα) να ξεδιπλωθεί κι απλά να συμβαίνει χωρίς να είμαστε ενεργοί παίκτες.

Το είπαν και στο Παρά Πέντε, μας τοποθέτησαν κάπου για κάποιο άγνωστο λόγο, το πώς θα το διαχειριστούμε είναι στο χέρι μας.

Ας απολαύσουμε τις στιγμές του απείρου ανάμεσα στις επιλογές μας κι αφήσουμε τους υπόλοιπους εαυτούς μας στο πολυσύμπαν να ασχοληθούν με αυτές που δεν κάναμε.