Η κοινωνία του καθρέφτη

07:00 π.μ.. Χτυπάει το ξυπνητήρι και μετά από μεγάλη προσπάθεια αποφασίζεις να σηκωθείς και να σύρεις τον εαυτό σου μέχρι το μπάνιο, για να ετοιμαστείς για την κουραστική μέρα που έρχεται. Καθώς, λοιπόν, βρίσκεσαι μπροστά στον καθρέφτη, αρχίζεις και παρατηρείς πιο προσεκτικά τον εαυτό σου. Την μεγάλη σου μύτη, τις τρίχες στα χέρια και τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια σου. Συνεχίζεις αυτόν τον ατελείωτο κύκλο σκέψεων και νοητικών διορθώσεων στις συνεχείς ατέλειες που εντοπίζεις. Και όλα αυτά γιατί; Μα φυσικά γιατί όλοι και όλα γύρω σου δεν σταματούν να σου υπενθυμίζουν πως ποτέ δεν είσαι αρκετά καλός και πως ποτέ δεν πρέπει να επαναπαύεσαι, γιατί πάντα υπάρχει κάτι ακόμη να διορθωθεί.

Στην εποχή μας, με την έντονη παρουσία των social media και την διαρκή έκθεσή μας σε ένα κοινό, το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί από τον εσωτερικό μας κόσμο στον εξωτερικό. Ένα αψεγάδιαστο πρόσωπο και ένα ιδανικό σώμα έχουν αποκτήσει τη μεγαλύτερη αξία και «οφείλουν» να λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής μας. Από την στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια μας με το πρώτο φως της μέρας, μέχρι την στιγμή που θα τα ξανακλείσουμε την ώρα του ύπνου, είμαστε «βομβαρδισμένοι» από ερεθίσματα που προωθούν μία αισθητική τελειότητα. Αναπόφευκτα, λοιπόν, βάζουμε τον εαυτό μας σε μία διαδικασία σύγκρισης. Η ίδια η κοινωνία μας σπρώχνει όλο και περισσότερο στο να στεκόμαστε καθημερινά μπροστά από έναν καθρέφτη και σαν την κακιά μητριά από το γνωστό παραμύθι να ρωτάμε συνεχώς: Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η πιο όμορφη στον κόσμο;

Έχοντας κάνει ένα απλό scroll στα social media, σίγουρα έχουμε αντικρίσει ανθρώπους που προσπαθούν να μας δείξουν πως απλές αλλαγές και αγορές προϊόντων μπορούν να μας μεταμορφώσουν. Όλα είναι ένας διαρκής διαγωνισμός για την κορυφή, για το πιο «τέλειο» ανθρώπινο πλάσμα με τα λιγότερα ψεγάδια. Όλα ξεκινούν από μια απλή κρέμα για τους μαύρους κύκλους, και προτού μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε τι έχει συμβεί, έχουμε προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές του εαυτού μας, βασισμένες ίσως μάλιστα σε έντονη συναισθηματική φόρτιση και παρορμητικές αποφάσεις.

Στην προσπάθειά μας να πετύχουμε αυτό που μας παρουσιάζεται ως επιθυμητό, αυτό που πολλές φορές αγνοούμε είναι πως οι αλλαγές αυτές δεν επηρεάζουν μόνο τον εξωτερικό μας κόσμο. Οι ατέλειές μας, όπως και τα άκαμπτα σημεία της προσωπικότητας μας, ολοκληρώνουν το μοναδικό σύνολο που συνιστά το «εγώ» μας. Δεν θα ήμασταν οι ίδιοι άνθρωποι, αν όλα αυτά τα στοιχεία ήταν διαφορετικά. Θα αποκτούσαμε μια άλλη ταυτότητα, θα ζούσαμε μία διαφορετική ζωή. Κανείς δεν είναι όμοιος με τους υπόλοιπους ανθρώπους, όλα τα στοιχεία μας μάς κάνουν μοναδικούς και για αυτό ζούμε σε μια τόσο διαφορετική κοινωνία. Προσπαθώντας να πετύχουμε το τέλειο -και, κατά συνέπεια, το ομοιόμορφο- στερούμε μία απόχρωση σε μία εξαιρετικά πολύχρωμη κοινωνία, που τείνει τότε πλέον προς τη μονοχρωμία.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα πιάσεις τον εαυτό σου να καταγράφει τις ατέλειες του, μην τον αφήσεις να τις απαριθμήσει σαν αρνητικά στοιχεία σου. Αντιθέτως, να τον ευγνωμονείς για όλα τα κομμάτια που συνιστούν το δικό σου «παζλ». Να εκτιμάς την μοναδικότητά σου με όλες τις πτυχές της. Να αποδέχεσαι όλα αυτά που σε ξεχωρίζουν και να τα μετατρέπεις στα πιο μεγάλα σου ατού. Στη δική σου τελειότητα.