On Fridays we Love Issue 9: Αντίνοος Αλμπάνης
Είναι όμορφο δώρο η ζωή… Το θέμα είναι εσύ τι θέλεις από τη ζωή σου (3) δηλώνει με ένα χαμόγελο ο ηθοποιός.
Τον Αντίνοο Αλμπάνη τον ξανά-γνωρίσαμε μέσα από την πλέον επιτυχημένη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, MAESTRO. Μέσα από αυτή μας δόθηκε η ευκαιρία να θυμηθούμε πώς τον πρώτο-γνωρίσαμε στα Άγρια παιδιά, στο Μου Λείπεις, στο Δυο Μέρες Μόνο, στο Νήsos, αλλά και στις θεατρικές ερμηνείες του -Ο κατά φαντασίαν ασθενής, Το τρίτο στεφάνι και Αδερφοί Καραμάζοφ είναι μερικές μόνο από τις παραστάσεις που τον λατρέψαμε.
Βέβαια οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης είχαν την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουν και να τον θαυμάσουν στην sold out την παράσταση Κάποιος να με προσέχει -εμπνευσμένη από το τραγούδι της θρυλικής Έλλα Φιτζέραλντ Someone to watch over me- στην οποία πρωταγωνιστεί. Το έργο, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, περιγράφει τη ζωή τριών ομήρων που είναι έγκλειστοι σε ένα κελί στο Λίβανο υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών/απαγωγέων τους. Μια παράσταση-ωδή στον ηθοποιό και στο δραματουργικό του ταλέντο, απλή, χωρίς περιττά σκηνικά και χορευτές, χωρίς πομπώδη χρώματα και ξένους ήχους, αληθινή και επίκαιρη. Με γνώμονα την φαντασία και τη ανθρώπινη συντροφιά μάς μεταφέρει στον κόσμο της, έναν κόσμο που οι ήρωές του, μέσα από συγκρουσιακές και συναισθηματικές μεταπτώσεις, προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις ταλαιπωρίες, στις στερήσεις και στην αγωνία του θανάτου.
Γεννημένος τον Μάη του 1983 ο Αντίνοος είχε από μικρός επαφή με τον κόσμο της τέχνης. Συχνά με την οικογένειά του κατέβαιναν στην Αθήνα, για να παρακολουθήσουν θεατρικές παραστάσεις. Η σκέψη του κατά τη διάρκειά τους ήταν μία: ότι αυτοί -οι ηθοποιοί- περνούν καλά(1). Έτσι, αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και έγινε ηθοποιός. Σκοπός του; Να μπορέσει να καταλάβει τον κόσμο. Την πρώτη φορά που υποκλίθηκε σε κοινό ένιωσε πλήρης, ενώ πλέον δηλώνει ότι δε μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς το θέατρο.
Ηθοποιός ρεπερτορίου, με αφαιρετικό και φυσικό ύφος, του τραβούν συνήθως το ενδιαφέρον ρόλοι που με κάποιο τρόπο φλερτάρουν με την σχιζοφρένεια, με το μη πραγματικό. Γιατί; Γιατί τον τρομάζει η πραγματικότητα στη οποία ζουν και το φλερτ αυτό.(2)
Αληθινός, ακομπλεξάριστος, εργατικός, ο Αντίνοος είναι ένας άνθρωπος που δρα με το συναίσθημα, μαθαίνει τη ζωή βήμα-βήμα και προσπαθεί να μην ξεχάσει. Να μην ξεχάσει την μάχη του με τον καρκίνο, από την οποία βγήκε νικητής. Μια μάχη που τον έκανε να βρει μια καινούρια ευτυχία, να αλλάξει όλη του την φιλοσοφία, αλλά και να μπορέσει να αποδεχτεί τον φόβο -να τον αγκαλιάσει.
Πρέπει να ζούμε μαζί, έχουμε ανάγκη για ένα χέρι, για μία αγκαλιά, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον και δεν πρέπει να ντρεπόμαστε να ζητάμε βοήθεια. (2)
Δεν θέλω να σταθούμε στην ασθένεια. Ωστόσο, αξίζει να παραθέσουμε τα λόγια του ίδιου του Αντίνοου, γιατί μέσα από αυτά μπορούμε να καταλάβουμε από τη μία το πάθος του για το θέατρο και από την άλλη το πάθος του για την ζωή.
«Παίζαμε σε ένα μαγικό θέατρο στην Άρτα μέσα σε ένα Καστράκι.. εκεί, λοιπόν, λίγο πριν τελειώσει η παράσταση, ξεκινάει να βρέχει καταρρακτωδώς -αλλά τόση πολλή βροχή και καλοκαίρι κιόλας, που θα περίμενε κανείς να διακοπεί η παράσταση και οι θεατές να φύγουν. Ήμασταν, λοιπόν, εμείς εκεί, παίζαμε υπό βροχή και κοίταζα τους θεατές οι οποίοι έβγαζαν τα μπουφάν τους, κουκούλες, βιβλία, τσάντες, πράγματα και ήταν τόσο πολύ απορροφημένοι που δεν ήθελαν να σταματήσει αυτό, ήθελαν να καθίσουν εκεί, δίπλα μας, στο πλευρό μας, να βιώσουν αυτό που βιώναμε και εμείς, την όποια ταλαιπωρία, αρκεί να τελειώσει η παράσταση. Τότε έγινε ένα “κλικ” μέσα μου για αυτό το “μαζί”, για αυτή τη μοιρασιά και κάτι ξύπνησε… Και είπα ότι “ξέρεις κάτι; Αυτό το “μαζί” έχει πολύ μεγάλη άξια και ουσία, έχει μεγάλο νόημα”. Κι αν μπορέσω εγώ, μέσα από αυτή τη δημοσιοποίηση του προβλήματος -του καρκίνου- να γίνω το “μαζί” κάποιου άλλου και να τον δω χαρούμενο και να τον δω ευτυχισμένο, όπως κι εγώ ένιωσα χαρούμενος εκείνη την ώρα πάνω στη σκηνή, μπορεί να αλλάξει μια ψυχολογία, να αλλάξει μια ματιά.» (1)
Στην κοινωνία του σήμερα, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ίσως γυρνάει την πλάτη της στον πολιτισμό και κατ’ επέκταση στο θέατρο, άνθρωποι σαν τον Αντίνοο μας προτρέπουν να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο την τέχνη της ηθοποιίας και συνάμα μας θυμίζει πόσο σημαντικό είναι το “μαζί”, το “εμείς”, το “εσύ κι εγώ”.
ΠΗΓΕΣ
- ΕΡΤ, Πρωίαν σε είδον (2023, 1 Φεβρουαρίου), συνέντευξη https://www.youtube.com/watch?v=deBJ_k5bOHc&ab_channel=%CE%95%CE%A1%CE%A4%CE%91.%CE%95.
- Provocateur, Βάνα Κράβαρη (2022), συνέντευξη
https://www.youtube.com/watch?v=UEG0TvJ2GxE&ab_channel=Provocateur
- DownTown Magazine, The Dot (2021, 26 Σεπτεμβρίου), συνέντευξη
https://www.youtube.com/watch?v=juMRTulMX88&ab_channel=DownTownMagazine