Overthinking my overthinking ή αλλιώς βάλτε καφέ να σας τα πω

Overthinking. Ένας μάλλον ευφάνταστος όρος για να περιγράψει την υπερβολική σκέψη. Ή ίσως, ακόμη καλύτερα θα έλεγα, την υπερανάλυση. Για τα πάντα. Σκέφτεσαι και υπολογίζεις κάθε παράμετρο με τρόπο που μάλλον περισσότερο σε αγχώνει-μπερδεύει-βλάπτει παρά σε οδηγεί σε κάποιο αποτέλεσμα. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό μπορώ να το επιβεβαιώσω. Βλέπετε, θεωρώ τον εαυτό μου έναν από τους τυχερούς-άτυχους που μπορούν να αυτοαποκαλούνται με τον -λιγάκι ίσως ακόμη και ζηλευτό κάποιες στιγμές- τίτλο του overthinker. Έναν τίτλο που τον κουβαλάμε κρυφά από τους άλλους και που μερικές φορές μας πιάνει απροετοίμαστους τις πιο ακατάλληλες στιγμές. Έναν τίτλο που θέλουμε δε θέλουμε έχουμε μάθει να ζούμε μαζί του. Έναν τίτλο στον οποίο εγώ προσωπικά νιώθω ότι έχω κάνει μάστερ και για τον οποίο θα σας δώσω 3+1 fun facts. Έτσι, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι. Welcome to my TED talk!

1. Το overthinking δεν είναι κουμπί που το πατάς και σταματάει: Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από κάποιο φίλο μας τη φράση «έλα μωρέ, σταμάτα να το σκέφτεσαι τόσο»; Ευχαριστώ για την άμεση λύση, αλλά πραγματικά δε λειτουργεί έτσι. Ο εγκέφαλός μας δεν έχει κάποιου είδους διακόπτη on/off ώστε να μπορούμε να επιλέξουμε αν θα αναλωθούμε στο αν το μήνυμα που πήραμε μπορεί πίσω από τις γραμμές να είχε κάποια άλλη ερμηνεία ή αν αυτό που είπαμε στον καβγά εκείνο το απόγευμα ήταν αρκετά καλό για να περάσει το νόημα που θέλαμε. Για εμάς τους overthinkers, τα πράγματα δεν είναι πάντοτε εύκολα. Μια απλή πρόταση ή ένα συνηθισμένο περιστατικό μπορεί να εξελιχθεί σε ένα θηρίο σκέψεων που όλο και γιγαντώνεται. Γι’ αυτό, πιστέψτε με, αν υπήρχε η δυνατότητα να κλείνουμε αυτόν τον διακόπτη όποτε θέλαμε, θα το κάναμε.

2. Το να κάνεις εσύ χάλια τον εαυτό σου είναι πολύ πιο εύκολο απ’ όσο νόμιζες: Το μυαλό μας τελικά έχει τεράστια εξουσία πάνω μας. Όσο εύκολα μπορεί να μας χαροποιεί, άλλο τόσο μπορεί και να μας βλάπτει. Είναι ο καλύτερος φίλος μας, αλλά και ο μεγαλύτερος εχθρός μας και τις στιγμές που εκείνο θέλει, μπορεί να είναι αμείλικτο. Η μια σκέψη μπορεί εύκολα να γίνει πέντε, οι πέντε να γίνουν δέκα, οι δέκα τριάντα και ξαφνικά να βρεθείς στις 5 το πρωί να στριφογυρνάς στο κρεβάτι σου έχοντας κάνει τουλάχιστον τρία fake scenarios -εκ των οποίων κανένα δεν καταλήγει καλά για εσένα- με μάτια πρησμένα από το κλάμα, το άγχος σου να έχει χτυπήσει κόκκινο και το ξυπνητήρι σου να απειλεί να χτυπήσει σε δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά. Σου άρεσε; Ούτε εμένα οπότε ΑΣ ΦΤΙΑΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

3. Ο χρόνος είναι πολυτέλεια: Θα μου πεις τώρα, πού κολλάει αυτό; Θα σου εξηγήσω ευθύς αμέσως. Αρχικά, ο χρόνος που ξοδεύουμε στο να υπεραναλύουμε την εκάστοτε κατάσταση θα μπορούσε να χρησιμεύσει στο να δουλέψουμε για την επίλυση του πραγματικού προβλήματος. Το να ελέγξουμε εμείς το πώς θα εξελιχθεί μια κατάσταση θα ήταν σίγουρα πιο ωφέλιμο από το να αγχωνόμαστε για τους πενήντα διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να εξελιχθεί. Πέρα από αυτό, το overthinking σίγουρα καταναλώνει χρόνο από τη μέρα σου, χρόνο που θα εκμεταλλευόσουν σε άλλα πράγματα. Τι εννοώ θα μου πεις. Αυτό που σου είπα παραπάνω για το ότι καταλήγεις 5 το πρωί άυπνος θα σου απαντήσω, αλλά αυτό μέσα στη διάρκεια της μέρας. Εκεί που αποφασίζεις για παράδειγμα να κάνεις μια εργασία για τη σχολή σου ή να καθαρίσεις, θυμάσαι κάτι που έγινε το προηγούμενο βράδυ όταν ήσουν έξω με την παρέα σου. Ωραία μέχρι εκεί, για κάποιον που δεν είναι overthinker. Αντίθετα για εμάς, τα παιδιά ενός ατυχούς παντρέματος του άγχους και της αναλυτικότητας, αυτό σημαίνει την αρχή ενός κύκλου, η κατάληξη του οποίου είναι να έχουμε κάνει overthink ακόμη και το ίδιο το overthinking μας, η εργασία να έχει μείνει στη μέση και τα σχέδιά μας για εκείνο το βράδυ να μας αποχαιρετούν. Τέλειο;

4. Υπάρχει σχέδιο για τα πάντα: Και επειδή έχω επισημάνει μόνο αρνητικά, ας πω και αυτό το +1, το μπόνους βρε παιδί μου, το θετικό της υπόθεσης. Έχουμε σχέδιο, έχουμε πρόγραμμα, ξέρουμε τι πρέπει να γίνει. Ποιος άλλος θα έχει φροντίσει για κάθε λεπτομέρεια, θα έχει συνυπολογίσει κάθε εξωτερικό παράγοντα, θα είναι προετοιμασμένος για σχεδόν όλα τα πιθανά σενάρια, θα ξέρει ήδη τι μπορεί να πάει στραβά και πώς να το αποτρέψει; Εμείς και πάλι εμείς είναι η απάντηση. Φανταστείτε μας σαν εκείνη την τσάντα της μαμάς σε κάθε ταξίδι που έχει μέσα ό,τι χρειαστείς -από αντικουνουπικό μέχρι το μπλουζάκι που νόμιζες ότι είχες χάσει εδώ και κάνα δυο χρόνια. Είμαστε παντός καιρού, είμαστε έτοιμοι για κάθε τι κι ας έχουμε χάσει τον ύπνο μας τα προηγούμενα τρία βράδια.

Αν ταυτίστηκες με τα παραπάνω, συγχαρητήρια, είσαι ένας από εμάς, καλώς ήρθες στο κλαμπ μας. Αν πάλι δεν ταυτίστηκες, ελπίζω να μας κατάλαβες έστω και λίγο παραπάνω τώρα. Και όπως και να ‘χει, να μας αγαπάτε γιατί είμαστε από τα καλύτερα παιδιά κι ας κάνουμε 733803247 παράπλευρες σκέψεις αν μας πείτε «γεια».