Τα προβλήματα δε χρήζουν διάκρισης. Παραμένουν προβλήματα

«Εσείς οι νέοι δεν έχετε δικαίωμα να μιλάτε για προβλήματα», «Εμείς στην ηλικία σας δεν είχαμε όλες αυτές τις ανέσεις που έχετε εσείς σήμερα», «Εμείς δεν είχαμε ρεύμα, δεν είχαμε τηλεόραση και κινητά τηλέφωνα στα 20 μας»

Αλήθεια, ποιος από όλους εμάς τους νέους δεν έχει γίνει έστω και για μια φορά αυτήκοος μάρτυρας των παραπάνω θέσεων; Ποιος δεν έχει βρεθεί σε συζήτηση μεταξύ δύο και τριών γενεών, με τη μεγαλύτερη πάντα να προσπαθεί μέσα από ανυπόστατα επιχειρήματα να πείσει πως ο δικός της τρόπος ζωής ήταν χειρότερος, δυσκολότερος, αλλά και ταυτόχρονα πιο απλός από την επερχόμενή της;

Ξεκινώντας, ας αναρωτηθούμε όλοι: έχουν λογική βάση τα επιχειρήματα των γονιών και των παππούδων μας, που θεωρούν ότι έχουν περάσει τα πάνδεινα ή μήπως, στην προσπάθεια μιας ολόκληρης γενιάς να νιώσει ανώτερη, προσπαθούν μέσα από αυτόν τον τρόπο να προβάλλουν τα σημερινά προβλήματα των νέων ως μικρότερης σημασίας από τα δικά τους;

Ωστόσο, για να μην τους κατηγορήσουμε τελείως και είμαστε απόλυτοι, οφείλουμε να παραδεχθούμε πως η γενιά των παππούδων μας έζησε δύο πολέμους, τον Β΄ Παγκόσμιο και τον Εμφύλιο, την επταετία της Χούντας, καθώς και την επιστράτευση του '74. Καταστάσεις τις οποίες ευτυχώς εμείς δεν έχουμε ζήσει…(ακόμη;)…

Δικαιολογούν, όμως, τα παραπάνω τη στάση που κρατούν οι παππούδες και οι γονείς μας απέναντι στα σημερινά προβλήματα των εφήβων και των νέων ενηλίκων; Φυσικά και ο πόλεμος δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο γεγονός, ωστόσο δεν είναι κάπως παράλογο να τον επικαλούνται συνέχεια για να περιγράψουν τη ζωή τους, θεωρώντας ότι οι σημερινοί νέοι δεν έχουν προβλήματα;

Οι μόνοι που θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν περισσότερο είναι οι παππούδες μας, δεδομένου ότι , όπως αναφέρθηκα και παραπάνω, δεν έχουν αντιμετωπίσει και λίγα δυσάρεστα γεγονότα στο διάβα της ζωής τους. Οι γονείς μας, όμως, οι άνθρωποι που γεννήθηκαν κυρίως, τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, είναι κατά κάποιον τρόπο αδικαιολόγητοι και δεν μπορούν να συγκρίνουν τα προβλήματα τους με τα δικά μας, υποστηρίζοντας μάλιστα πως τα δικά τους ήταν μεγαλύτερης σημασίας.

Γιατί στην πραγματικότητα, τα προβλήματά τους ήταν μικρά και χαμηλής σημασίας. Το ότι δεν είχαν τηλεόραση και κινητά τηλέφωνα μέχρι κάποια ηλικία δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση πρόβλημα και δεν περιγράφει ένα χειρότερο τρόπο ζωής σε σχέση με τη σημερινή νεολαία, καθώς και τα δύο ανακαλύφθηκαν αργότερα με την άνοδο της τεχνολογίας.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων της γενιάς αυτής, όταν ήταν στην ηλικία των 15, των 20 και των 30, δεν αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Την περίοδο εκείνη, η οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν στα καλύτερά της και άνθιζε ολοένα και περισσότερο. Δεν υπήρχε οικογένεια που να μην μπορούσε να πάρει δάνειο από την τράπεζα, δεν υπήρχε οικογένεια που να μην είχε σπίτι, πολλές οικογένειες είχαν 2 αυτοκίνητα, οι καλοκαιρινές διακοπές σε κάποιο θέρετρο ήταν αυτονόητες. Κάθε Κυριακή όλος ο κόσμος έβγαινε έξω, ένα φρεσκοπαντρεμένο ζευγάρι δεν ανησυχούσε σχεδόν καθόλου για το μέλλον του, καθώς είχε και το ίδιο το κομπόδεμά του, που σε συνδυασμό με την οικονομική βοήθεια των γονιών του και ένα στεγαστικό δάνειο -που τόσο εύκολα δινόταν- από την τράπεζα, έκανε το ποσοστό του άγχους οριακά μηδενικό.

Είχε η γενιά αυτή να αντιμετωπίσει, όταν ήταν στα νεανικά της χρόνια, μια δεκαετή οικονομική κρίση με τα συνακόλουθα προβλήματά της; Όχι. Είχε να αντιμετωπίσει το άγχος και τις δυσκολίες, καθώς το επαγγελματικό της μέλλον, η επαγγελματική της αποκατάσταση φάνταζε αβέβαιη; Όχι. Μεταξύ των άλλων, δεν είχε να αντιμετωπίσει τα οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά απότοκα της πανδημίας σε νεαρή ηλικία, σε αντίθεση με τους σημερινούς νέους, που για δύο ολόκληρα χρόνια έπαψαν να είναι νέοι και απλά κλείστηκαν στα σπίτια τους. Και τέλος, δεν είχε να αντιμετωπίσει τον τεράστιο πληθωρισμό, τις πολύ μεγάλες ανατιμήσεις που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα. Όλα αυτά τα προβλήματα, ωστόσο, τα αντιμετωπίζουν ως ενήλικες.

Επομένως, είναι κάπως παράλογο να αναλωνόμαστε συνεχώς στη σύγκριση μεταξύ γενεών, με τη μία γενιά να προσπαθεί να θεωρηθεί ανώτερη έναντι της άλλης. Η κάθε γενιά συναντά τα δικά της προβλήματα και προφανώς είναι πολύ πιθανό να έχει λιγότερες ανέσεις από τη μεταγενέστερή της, καθώς οι άνθρωποι και η τεχνολογία εξελίσσονται. Όπως η σημερινή νεολαία αντιμετωπίζει μεγαλύτερα προβλήματα σε σχέση με τις γενιές του ‘60 και του ‘70, έτσι και η επόμενη από εμάς γενιά μπορεί να αντιμετωπίσει στα νεανικά της χρόνια περισσότερα προβλήματα από ό,τι εμείς και παράλληλα όμως να έχει μεγαλύτερες ανέσεις.