Έχω αρχίσει να παρατηρώ, όσο μεγαλώνω, πως εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να σπρώχνουμε μακριά, ή μάλλον να προσπαθούμε να σβήσουμε εντελώς, τα συναισθήματα που δεν είναι και τόσο θετικά. Τον θυμό, τον πόνο, την λύπη, τον φόβο, την απελπισία, το χάος. Αγκαλιάζουμε και αποζητούμε μονάχα τα συναισθήματα…
Στον κόσμο της εικόνας και του φαίνεσθαι που ζούμε, έχουμε μια παράλογη απαίτηση από τους άλλους -αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό- να είμαστε σε όλα τέλειοι. Φυσικά, όποιος αποκλίνει από αυτήν την "τελειότητα", από αυτήν την αρτιότητα, αποκλείεται αυτόματα και από τα κοινωνικά δρώμενα. Μα αυτό…
“I’m churnin’ out novels like Beat poetry on Amphetamines” τραγουδάει νωχελικά κι ανέμελα στο Brooklyn Baby η Lana Del Rey και κανείς δε μπορεί παρά να νιώσει τον στίχο, να θέλει να τον απορροφήσει και, συνάμα, να τον ξεψαχνίσει. Γιατί μέσα του κρύβεται ποίηση, ποίηση τόσο αληθινή που ρέει θαρρείς…
«Μια νύχτα θα ‘ρθει από μακριά, βρε αμάν αμάν αέρας Πεχλιβάνης να μην μπορείς να κοιμηθείς, βρε αμάν αμάν μόλις τον ανασάνεις…» Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Ένα όνομα που έχει αφήσει -και αφήνει μέχρι και σήμερα- το ανεξίτηλο στίγμα του τόσο στη μουσική σκηνή, όσο και στις ψυχές των ανθρώπων που τον…
Παρατηρώ γύρω μου∙ ρόδες που γυρνάνε διαρκώς πάνω στην γκρίζα άσφαλτο, για να μας θυμίζουν την αέναη “διαδρομή” του χρόνου. Κόσμος που πηγαινοέρχεται -ποιος ξέρει για πού και πόσες φορές έχει κάνει αυτή τη διαδρομή. Λεωφορεία, με χαραγμένη πάντα την πορεία τους, περνούν τα ίδια φανάρια, τις ίδιες…
Ημέρα Κυριακή, ώρα 7:27 μ.μ, Κεντρική βιβλιοθήκη Α.Π.Θ, εν μέσω εξεταστικής. Σκηνικό αρκετά γνωστό: σκυμμένα κεφάλια πάνω από βιβλία, υπολογιστές και τετράδια, προσηλωμένα στο να πετύχουν τον στόχο τους που δεν είναι άλλος από το πέρας της εξεταστικής. Μα, όταν κοιτάω αυτά τα πρόσωπα, ξέρετε τι βλέ…
